یا راهی خواهم یافت یا راهی خواهم ساخت.
جوانان در تمام شبکه های اجتماعی از این جور حرف ها زیاد می زنند حرف های لایک دار و قلب سوراخ کن.
اما خودتان هم دستتان آمده که فقط حرفش را می زنند.
می خواهیم اثبات کنیم که جوان معتاد امروز به شبکه های اجتماعی و روابط آلوده و مشغول در هرزیات دنیا نه راهی خواهد یافت و نه راهی خواهد ساخت.
از خودتان می پرسیم.
در بین اطرافیانتان چند نفر را سراغ دارید که بدون استخدام دولت یا جای دیگر شدن توانسته باشند یک فعالیت اقتصادی را یا بیابند یا بسازند؟
چند نفر را می شناسید که پول خوار دولت و شرکت های خصوصی نباشند و خودشان کسب و کاری راه انداخته باشند و راهیابی کرده باشند و یا راهسازی؟
نهایتا هم اگر این چنین باشند مغازه ای زده اند.
اگر هم باشند از قدیمی هایند.
دهه چهلی و پنجاهی اند.
و گرنه نقل جوان امروز این است.
چند روزی ( و یا چند ماه و سالی ) دنبال آگهی های استخدامی از این سو به آن سو می دود.
پدر و مادرها هم همین موضوع را عامل تلاش می دانند.
می گویند پسرم ( دخترم ) دارد تلاش می کند.
تلاش می کند یعنی اینکه آزمون های استخدامی را یکی پس از دیگری می دهد و قبول هم نمی شود.
این مفهوم تلاش است در ذهن جوان امروز.
شرکت در آزمون های استخدامی ( که عموما سوری و فرمالیته است و فقط خواجه حافظ شیرازی بی اطلاع است. )
اگر استخدام شد که می شود مظهر تلاش و استقامت و ایستادگی در بین اقوام و دوستان و آشنایان.
اگر هم استخدام نشد باز هم دست از تلاش بر نمی دارد.
تلاشی گسترده در لاین و فیس بوک و ... برای جذب دوستان.
ما هم که نقد کنیم متهمیم به اینکه روشنفکر نیستیم و ...
دلم می خواهد قیامت از خدا بخواهم یوزر پسورد ایمیل و اکانت های لاین و فیس بوک کسانی که در این دنیا داعیه روشنفکری داشتند به من بدهد تا برایم ثابت شود که این ها راست می گفتند.
می خواهید خواستگاری دختری بروید و یا اینکه به پسری بله یا نه بگویید فقط کافی است برای تحقیق یک کار بکنید.
در همان لحظه از او بخواهید تلفن همراهش را بدون توقف به شما بدهد و رمز ایمیل و شبکه هایش را هم همینطور.
این بهترین تحقیق است.
ای جوانی که می نویسی یا راهی خواهم یافت یا خواهم ساخت اما هیچ کار عملی ما از تو نمی بینیم حنایت پیش ما رنگی ندارد.

باد کسانی که اهل حرفند و مانورها می دهند را خوب خالی می کند.
چرا؟
چون سنگ محکش عمل گرایی است.
و اما ...
یادتان نرود اینجا فرق دارد.
اینجا جمع گلچین شده هاست.
اینجا عمل گراها می مانند.
اینجا گل ها جمعند.
خواستم اسم ببرم دیدم اگر همه را ننویسم ممکن است ناراحتی پیش بیاید.
اینجا قوی ها مانده اند و ضعیف ها رفته.
 کاری نمی کند جز اینکه راه را باز می گذارد برای پرتلاش ها.
برای آنهایی که به تلاش فردی ایمان دارند و موفقیت در دنیا را شانسی نمی دانند.
اگر یک جا فقط یک جا در ایران یافتید که اینقدر انسان فعال اقتصادی دور هم جمع شده بودند جایزه دارید.
آن هم چه جمع شدنی.
جمع شدنی پر از اتحاد.
پر از باور.
پر از بوی خدا.
پر از صبر.
این هاست که تلاش ما را مقدس و ماندگار می کند.
از خدا می خواهیم به حق خودش تلاش های ما را توفیق و برکتی دهد تا به همه حسودان و بخیلان ثابت کنیم که می شود.
می شود در همین دنیا با همه بدی هایش باز هم پیروز شد.
هنوز خوبی نمرده است و هنوز هستند کسانی که راهشان تلاش و فکرشان یاد خداست.
چه قدر بودن در جمع شما زیباست ...
امید که این اتحاد و همدلی مان همیشگی باشد و روز به روز همه با هم موفق تر شویم.
ما مصداق عملی این حرفیم که یا راهی خواهیم یافت یا راهی خواهیم ساخت.